Active Management of Labour (AML)
Deze methode werd aan het eind van de jaren zestig en in de jaren zeventig ontwikkeld in Ierland, in een poging het aantal keizersnedes te verminderen. Aangenomen werd dat moeders bij wie de baring lang duurde getraumatiseerd werden. Volgens de standaard van deze methode duurde een normale baring ongeveer vierentwintig uur. Door de jaren heen werd dit aanzienlijk verkort tot 12 uur. Het aantal keizersnedes is niet verminderd door AML; het heeft juist het tegenovergestelde effect met vroege en routinematige interventies tot drastische stappen om de twaalf uur te halen.
De wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beveelt aan om af te zien van AML en de geboorte zo natuurlijk mogelijk te laten verlopen. Een groot aantal ziekenhuizen en zorgverleners verkiest er vandaag de dag echter nog steeds voor om enkele of alle facetten van AML in te zetten in plaats van geduld uit te oefenen en het natuurlijke geboorteproces haar gang te laten gaan.
Het is belangrijk om te weten dat bij een normale geboorte niet alle moeders alle hieronder besproken interventies en inmengingen zullen ervaren. Dit is een fictief voorbeeld; maar net als de televisieserie ‘ER’ of ‘One Born Every Minute’ zal dit voorbeeld je vertrouwd maken met de mogelijke procedures die onnodig worden opgedrongen en die de geboorte tot een uiterst onnatuurlijke ervaring kunnen maken. Geboortevoorkeuren bestaan niet binnen AML.
Wat mogelijk te verwachten bij een typische Active Management of Labor (AML) in een ziekenhuisomgeving:
Inleiding van de geboorte
Als een vrouw een zorgverlener heeft uitgezocht die ongeduldig is of AML aanhangt, zal ze de laatste drie weken van haar zwangerschap de toenemende druk voelen om zich te laten inleiden, met eventueel de volgende redenen:
- Ze is ‘overtijd’. Haar zwangerschap is voorbij de gegokte uitgerekende datum;
- Ze is ‘er wel klaar voor’ en hoeft die last van het zwanger zijn dus niet meer te dragen;
- Ze draagt vermoedelijk een baby die te groot zou zijn voor haar bekken. Baby zal maar blijven groeien als er niet wordt ingeleid, zo wordt haar verteld. Het is zeldzaam dat moeders hun baby’s zo groot kunnen laten worden dat ze niet meer geboren zouden kunnen worden;
- Ze heeft te weinig – te veel vruchtwater;
- Haar zorgverlener is niet beschikbaar rond de uitgerekende periode maar kan eventueel wel eerder inleiden zodat moeder zeker weet dat deze zorgverlener haar ‘bevalling kan doen’.
Manieren om in te leiden
- Vliezen breken;
- Prostaglandine gel inbrengen;
- Strippen (Vliezen rondom baarmoedermond scheiden van baarmoederwand);
- Infuus met synthetische oxytocine.
Aankomst in het ziekenhuis
Wanneer het spontaan openen van de vliezen het eerste teken van de aanstaande geboorte is, wordt een vrouw soms geadviseerd om naar het ziekenhuis te gaan om na te gaan of het meconium houdend vruchtwater is. Daarmee neemt de kans op een ingeleide geboorte al toe.
Meconium houdend of niet, wordt haar aangeboden om in het ziekenhuis te blijven opdat ze ‘binnen een paar uur haar kind in haar armen’ zal hebben. Een check-up in het ziekenhuis betekent dan ook vaak een check-in.
Ongeacht wanneer ze aankomt in het ziekenhuis, wordt haar vriendelijk duidelijk gemaakt hoe het eraan toe gaat in een ziekenhuis. Dit is stap 1 op weg naar het verlies van haar eigen identiteit. Ze voelt zich nu als een patiënt en haar ego is een stukje kleiner.
Net als veel barende moeders krijgt zij mogelijk buikbanden omgedaan, 20 minuten lang, om de hartslag van de baby bij aankomst goed in kaart te brengen.
Ze wordt mogelijk alvast aangekoppeld aan een infuus, waarbij haar zal worden verteld dat het ervoor zorgt dat ze niet uitdroogt en het toedienen van eventuele andere medicijnen later, indien nodig, mogelijk maakt.
Ze zit mogelijk met snoeren vast aan de monitor die de hartslag van de baby bewaakt en inschat hoe goed ze de golvingen aan kan. Dit kluistert haar aan het bed met beperkte mobiliteit tenzij de buikbanden worden afgedaan.
Ze zal mogelijk, ondanks de reeds geopende vliezen, verschillende vaginale onderzoeken ondergaan om na te gaan of de verdunnings- en openingsfase al gaande is.
Haar zal over het infectiegevaar worden verteld doordat de vliezen geopend zijn en hoe dat potentieel bedreigend kan zijn voor haar baby. Daardoor zal vanaf nu op de tijd worden gelet. Binnen bepaalde tijd dienen haar golvingen op gang te komen en een regelmaat te gaan vertonen; zo niet, dan zal ze moeten worden ingeleid. Die bepaalde tijd kan variëren tussen de drie en acht uur. Sommige zorgverleners zijn bereid nog langer te wachten, maar staan dan wel op het toedienen van antibiotica. De vaginale onderzoeken gaan onverminderd door opdat men ‘weet’ waar zij is in het geboorteproces.
Als ze met intacte vliezen aankomt in het ziekenhuis, zal de zorgverlener ze mogelijk willen breken om het geboorteproces wat te versnellen.
De verdunnings-/openingsfase
Als het geboorteproces niet op gang komt, is synthetische oxytocine doorgaans het recept om de geboorte een zetje te geven. Als ze laat in de middag of ’s avonds aankomt, zal haar mogelijk prostaglandine gel worden toegediend om de baarmoedermond voldoende te laten ‘rijpen’ voor inleiding de volgende ochtend.
Mogelijk heeft ze tegen deze tijd al pethidine o.i.d. als pijnstilling ontvangen om haar te helpen om de toenemende pijn aan te kunnen, veroorzaakt door de medicijnen om een geboorte in te leiden. Als de baby geboren wordt voordat deze medicijnen zijn afgebroken, dan heeft baby mogelijk moeite om te ademen.
Ze zal hoogstwaarschijnlijk een epiduraal krijgen- bij epidurale en spinale pijnbestrijding (ruggenprik) wordt het pijnstillende medicijn via een zeer dunne kunststof katheter in de ruimte met de ruggenmergvloeistof (spinale ruimte) gebracht. Dit zorgt ervoor dat ze in bed moet blijven en moeilijk mee kan ademen met de golvingen. Vaak heeft ze gedurende de hele baring een bloeddrukband om.
Ze wordt verwacht met één centimeter per uur te vorderen, volgens de achterhaalde curve van Friedman. De dosering synthetische oxytocine zal worden opgehoogd, zeker nu ze een epiduraal heeft.
De epiduraal kan ervoor zorgen dat het geboorteproces stagneert; ondanks alle inspanningen hoort zij mogelijk dat de baby moet worden ‘gehaald’ vanwege niet vorderende progressie. Haar baby zal dan operatief worden geboren.
– of-
De epiduraal kan ervoor zorgen dat ze koorts krijgt, eindigend in een keizersnede. Als de baby het niet goed maakt, hoorbaar aan een verlaagde hartslag, heeft dat hetzelfde resultaat: een keizersnede.
Het kan ook zijn dat ze geen bijwerkingen heeft van de medicijnen, maar dat ze te horen krijgt dat haar baby niet in achterhoofdsligging, maar in voorhoofds-, aangezichts-, kruin- of een andere ligging ligt die de baring kan bemoeilijken. Ze zal dan mogelijk naar de OK worden gebracht voor een keizersnede.
De geboortefase
Als ze ontsnapt aan alle factoren die een vaginale geboorte in de weg zouden kunnen staan, zal ze in de laatste fase te horen krijgen dat ze zichzelf kan helpen door de ‘baby eruit te persen’. Ze bevindt zich nu in de tweede fase van het geboorteproces.
Nu zal het barende koppel bemerken dat de aanwezigen de geboorte op alle mogelijke manieren overnemen, van het bepalen van de baringshouding tot aan hoe ze moet ademen om het hoofdje van de baby te laten verschijnen.
Ondanks onderzoeken waaruit is gebleken dat persen moet worden afgeraden om de baby naar buiten te duwen, zal ze toch worden geïnstrueerd om haar adem tien seconden lang vast te zetten terwijl ze met al haar kracht perst. Hierbij zal ze door iedereen om haar heen worden aangemoedigd als bij een sportwedstrijd, door het roepen van cijfers en door aan te moedigen een tweede hap lucht te nemen als de 10 seconden zijn verstreken.
Ze is nu bezig met geforceerd of vasalva persen (ook bekend als paars persen) terwijl ze de baby naar beneden door het geboortepad duwt.
Terwijl ze dit doet, wordt haar opgedragen om met al haar kracht te persen ‘richting de pijn’ en dat ze straks een intens brandend gevoel (ring of fire) kan verwachten, waar ze ook doorheen zal moeten duwen om het weefsel van het perineum uit te laten rekken. Dit stukje van de geboorte kan een paar minuten tot enkele uren duren, voornamelijk omdat geforceerd persen de kringspieren rondom de vagina sluiten. Deze manier van persen vermindert de zuurstoftoevoer naar de baby, met mogelijk een verlaagde hartslag tot gevolg. Zodra dat gebeurt, zal de noodzaak om de baby er nu uit te krijgen worden benoemd.
Als het geboorteproces stagneert
Mogelijk wordt bepaald dat de baby niet in achterhoofdsligging ligt en wordt moeder voorbereid op een operatieve geboorte, oftewel een keizersnede.
Als de baby maar een klein stukje in het geboortepad geraakt of als de baarmoederhals opzwelt door het geforceerde persen, moet de geboorte mogelijk geholpen worden met een vacuüm extractie of vacuümpomp. Hiervoor is het meestal nodig om een episiotomie, het doorknippen van het spierweefsel van de perineum, te zetten om de vacuümpomp in te kunnen brengen en de baby eruit te kunnen halen.
– of –
Mogelijk wordt besloten dat de baby ‘vast’ zit en moet worden overgegaan tot operatieve geboorte.
– of –
Mogelijk raakt de baby uitgeput door al het geforceerde geduw en getrek en krijgt hij/zij minder zuurstof. Dit veroorzaakt een verlaging van de foetale hartslag waarop moeder en baby worden afgevoerd naar de OK voor een operatieve geboorte.
De baby is geboren
Zodra de baby is geboren, wordt de navelstreng vrijwel meteen afgeklemd en wordt de vader uitgenodigd om deze door te knippen. Moeder zal mogelijk een injectie met synthetische oxytocine krijgen om de placenta los te laten komen van de baarmoederwand en bloedingen te voorkomen. De episiotomie (knip) zal worden beoordeeld en gehecht.
Het resultaat is een succes te noemen omdat het er bij AML enkel om gaat dat we ‘een gezonde moeder en een gezonde baby’ hebben. De geboorte zal mogelijk zelfs als ‘natuurlijk’ worden bestempeld als de moeder vaginaal heeft kunnen baren, ondanks alle interventies.
Uitgeput door al het gedoe zal de baby mogelijk geen interesse hebben om de borst te gaan vinden voor de eerste voeding.
Helaas is het zo dat als er eenmaal medisch wordt ingegrepen op jouw geboorteproces, iedere interventie weer leidt naar een volgende interventie.
In de volgende les lees je hoe een bewust kalme, natuurlijke geboorte kan verlopen.