Moeder natuur doet haar werk

Het ontstaan van de baarmoederzegel: Zodra het eitje zich heeft ingenesteld, wordt onderaan de baarmoederhals het baarmoederzegel gevormd. Dit zegel voorkomt dat er bacteriën of virussen bij de baby kunnen komen.

De hormonale veranderingen: Door het samenspel van hormonen verandert de baarmoederhals van stug weefsel naar soepel en zacht (zoals het verschil in gevoel van het puntje van je neus, naar oorlel, naar puntje van je tong).

Ontspanning: Ontspannen en loslaten, dat is wat het lichaam nodig heeft om de baby geboren te laten worden. Door de ontspanning zoveel mogelijk te trainen, en daarmee het brein te leren los te laten, bereidt de moeder zich goed voor op de baring.

Endorfine: Door de ontspanningsoefeningen vaak te doen, gaat het ontspannen steeds beter en dieper. In die ontspannen toestand is de aanmaak van endorfine gemakkelijk. Als er voldoende endorfine aanwezig is in het bloed kan er ook geen catecholamine (stresshormoon dat de baring tegenwerkt) vrijkomen.
Zolang er tijdens de baring endorfine aanwezig is, wordt de aanmaak van catecholamine verhinderd en maakt het lichaam precies de juiste hoeveelheid oxytocine aan om te zorgen dat de baarmoederspieren goed kunnen functioneren. Deze perfecte formule maakt een comfortabele geboorte mogelijk, voor zowel moeder als baby.

Het draaien van de baby: Tussen de 32^e en 37^e week van de zwangerschap gaat de baby met zijn hoofdje naar beneden liggen om zich voor te bereiden op de geboorte. Omdat het hoofdje het zwaarste deel van het lichaam van de baby is en de zwaartekracht hier een rol in speelt.

De indaling: Twee of drie weken voor de geboorte kan de baby met het breedste deel van het hoofdje in het middelste deel van het bekken gaan zakken.

De aanmaak van relaxine: Relaxine komt tijdens het laatste deel van de zwangerschap vrij en helpt de geboorte op meerdere manieren:
1. Het maakt de vaginawand glad en wijder, het helpt bij het zachter worden van het onderste deel van de baarmoeder en het zorgt voor flexibiliteit in het bekkengebied. Dit maakt dat het schaambeen naar voren kan schuiven zodat het hoofdje er makkelijker langs kan.
2. Het zorgt dat de gewrichtsbanden van de baby ontspannen en maakt zijn lijfje soepeler en flexibeler, zodat het gemakkelijk door het geboortepad gaat.
3. Het maakt de vliezen weker en zorgt dat ze opengaan.

Prostaglandine: Prostaglandine is een hormoonachtige stof die een rol speelt bij de aanmaak van oxytocine. Oxytocine zorgt ervoor dat de baarmoeder gaat samentrekken en de baarmoedermond zich al wat begint te openen voordat de golvingen beginnen. Hierdoor kan het baarmoederzegel loslaten of kunnen de vliezen zich openen. Dit zijn signalen dat de baring gaat beginnen.

Samentrekkingen van de baarmoeder of golvingen: De oxytocine brengt ook de golvingen van de baarmoeder op gang. Als een oceaangolf zorgen de verticale baarmoederspieren ervoor dat de lager gelegen horizontale spieren heel soepel omhoog komen en wijken voor het hoofdje van de baby. De baarmoeder trekt op en duwt de baby dan zachtjes naar beneden tot de baarmoederhals kort, dun en open is. Vervolgens stuwen de golvingen de baby door de baarmoederhals het geboortepad in. Als dat gebeurt zet de natuur vaak een ander hulpmiddel in. De golvingen kunnen tijdelijk tot rust komen. De rustfase is niets om je zorgen over te maken en geeft de moeder de gelegenheid om zelf ook even tot rust te komen. De golvingen beginnen vanzelf weer als de baby er klaar voor is.

Tijdvervorming: Door de ontspanning van de moeder en de focus op de baring kan ze de tijd uit het oog verliezen. Dit kan op meerdere momenten van de baring gebeuren.
Ze is dan op een dieper niveau van ontspanning en maakt gebruik van de Kracht van het Niets, hierbij daalt de moeder af in haar barende lichaam en laat haar lichaam de baring doen.

De staat van ultradiepe ontspanning: Zodra de moeder helemaal wegzakt in haar barende lichaam (zie tijdvervorming), aan het eind van de verdunnings- en openingsfase, ervaart ze een nog diepere ontspanning. Het kan dat zij zich op dat moment nog meer verbonden voelt met haar baby. Ze heeft geen zin meer om met haar omgeving te praten en veel moeders voelen hun baby beter bewegen.

De fontanellen: De fontanellen zijn zachte plekjes op het hoofd van de baby. Het bestaat uit vliesachtig weefsel en omdat de schedeldelen nog niet aan elkaar vastzitten, kunnen deze over elkaar heen schuiven.
Dankzij de fontanellen kan het hoofdje in de juiste vorm ‘gekneed’ worden. Tijdens de baring passen de schedeldelen zich aan de afmetingen van het geboortepad aan en bewegen mee met de draaiingen die de baby tijdens de indaling maakt. Als het hoofdje verschijnt is de overlapping even te zien, maar verdwijnt zodra het hoofdje geboren is. De schedeldelen bewegen weer terug in de normale positie en daartussen zitten de fontanellen.

De natuurlijke uitdrijvingsreflex: Als de baby klaar is voor de geleidelijke indaling en de geboorte, begint de natuurlijke uitdrijvingsreflex van het lichaam. Daardoor wordt hij met natuurlijke stuwingen, ritmisch naar beneden geduwd. Tijdens een golving helpt de moeder met de zachte geboorteademhaling. Ze kan voelen dat de baby naar beneden beweegt en als het hoofdje staat, ervaart ze een volheid en druk bij haar perineum.
De aanstaande moeder blijft hierbij in een fijne staat van ontspanning en ademt de baby gewoon naar beneden, zoals ze heeft geoefend. Geforceerd persen is niet nodig.
Deze natuurlijke lichaamsfunctie zorgt er ook voor dat het slijm uit de longen van de baby gaat, waardoor uitzuigen niet nodig is. Door niet met kracht te persen blijft een goede zuurstoftoevoer naar de baby in stand en voorkom je de stress die baby’s aan het eind van de baring vaak ervaren. De baby behoudt zo ook een gezonde hartslag.

De perineum vouwt open: Omdat er spieren in de perineum zitten en de rand soepel is, vouwt het rustig met het hoofdje van de baby mee naar buiten. Als dat gebeurt voelt de moeder wat druk, maar dat werkt juist verdovend. Omdat er niet met kracht geperst wordt, kan de perineum geleidelijk openvouwen. Als de moeder zich heeft voorbereid met perineummassage, heeft ze hier geen hulp bij nodig zoals knippen of trekken. De plooien van de perineum vouwen rustig open.

Het uitkloppen van de navelstreng: Voor de baby is het het beste als de navelstreng niet direct wordt afgeklemd en doorgeknipt. Wanneer de baby geboren is, klopt de navelstreng nog even door. Hierdoor ontvangt de baby nog een aanzienlijke hoeveelheid bloed en daarmee ook ijzer en zuurstof in zijn bloedsomloop. Ook maakt het de overgang naar zelfstandig ademen meer geleidelijk. Een baby waarbij de navelstreng voortijdig wordt afgeklemd mist deze belangrijke voordelen. Door de navelstreng uit te laten kloppen, laat de placenta makkelijker los. Wat weer een groot voordeel voor de moeder is.

Het loslaten van de placenta: Zodra de optimale hoeveelheid bloed naar de baby is gestroomd, zal hij gaan ademen. Daarna krijgt hij instinctief de behoefte om naar de tepel te kruipen voor de eerste voeding. De geur van het colostrum leidt hem de goede kant op. Zodra de baby aan de borst gaat zuigen komt er meer oxytocine vrij, wat ervoor zorgt dat de placenta loslaat van de baarmoederwand. Ook krijgt de moeder zo meer van dit waardevolle ‘liefdeshormoon’, dat de band tussen moeder en baby versterkt. Het stelt de baby gerust en geeft hem een veilig, geborgen gevoel.

Het gouden uur na de geboorte: Een extra bijzonder moment als ouders dit uur samen met hun kind in alle rust kunnen doorbrengen. Huid op huidcontact met zowel moeder als vader zorgt ervoor dat er een hechte band ontstaat tussen de ouders en het kind.